Una Furtiva Lagrima

ΤΑΙΝΙΑ: Match Point (2005, W.Allen). Αρχίζει με την υπνωτιστική άρια «Una Furtiva Lagrima» από τον Enrico Caruso και τον πρωταγωνιστή να σκέφτεται πως ένα μεγάλο μέρος της ζωής είναι ανεξέλεγκτο: κατευθυνόμενο μόνο από την τύχη. Στο τέλος, μέσα από κάποιες παράξενες διεργασίες, αυτό το κομψό, χαμηλόφωνο δοκίμιο για την τυχαιότητα του εγκλήματος και της ατιμωρησίας, για τη βία της ενοχής και τη συνακόλουθη κατασκευή της επιβίωσης, προκαλεί μια ήπια μορφή delirium tremens.

JONATHAN RHYS-MEYERS (29 χρονών): πρωταγωνιστεί στο Match Point. Το πρόσωπό του μού ήταν γνωστό από φωτογραφίες από ταινίες, και είχα σκεφτεί ό,τι λεν συνήθως για αυτόν. Πόσο έξω από τα φύλα είναι το βλέμμα του. Διάβασα ότι μεγάλωσε στο Δουβλίνο, όπου πέρασε άσχημα παιδικά χρόνια γιατί τον εγκατέλειψε ο πατέρας του. Μέχρι να τον ανακαλύψει κάποιος κινηματογραφικός ατζέντης, έζησε όλον του τον χρόνο μέσα σε μπιλιαρδάδικα. Έγινε κυρίως γνωστός, υποδυόμενος έναν γκλαμ-ροκ χαρακτήρα, ίσως τον Bowie, στην ταινία Velvet Goldmine. Σήμερα είναι διάσημος. Ζει στην Αμερική.
Πριν από πολλά χρόνια, είδα για μερικές μέρες το Δουβλίνο. Την πόλη τη διασχίζει ένας γκριζοκάστανος (τον μήνα Φεβρουάριο) ποταμός που λέγεται Λίφεϊ. Οι γέφυρες πάνω από τον ποταμό είναι πάντα γεμάτες κίνηση. Ο κόσμος μοιάζει να δουλεύει, να πουλάει κάτι, συνεχώς. Στις παρυφές όμως της πόλης βρίσκεις σημεία και ήσυχες γέφυρες από όπου μπορείς να ακολουθήσεις με το βλέμμα την κίνηση του Λίφεϊ, μέσα από κανάλια, έξω από τα όρια του Δουβλίνου, προς την εξίσου γκριζοκάστανη (τον μήνα Φεβρουάριο) Ιρλανδική Θάλασσα. Το αξιοσημείωτο θέαμα είναι ένα κράμα ομορφιάς και δυστυχίας.
Απόψε το βράδυ, καθώς κοίταζα τον J. R.-M., σκεφτόμουν πως το βλέμμα αυτό είναι η ίδια η κίνηση εκείνου του ποταμού. Επίσης, πως, εξαιτίας των όσων σκεφτόμουν για αυτόν, μου έλεγε: «Η τιμωρία σου θα είναι ότι δεν θα ξανακοιμηθείς ποτέ».