Μου έδειξε μερικές φωτογραφίες με νιφάδες, σωρούς χιόνι, αιχμηρά κομμάτια πάγου. Άρχισε να μιλάει, και περιέργως να με ελκύει ενώ προσπαθούσε το αντίθετο.
Είπε: «Ζω στους πρόποδες της Πάρνηθας μόνος, και δεν βγαίνω ποτέ έξω. Προτιμώ το σπίτι μου. Αγαπώ το κρύο και το χιόνι».
Έκανε πολύ κρύο στην Αθήνα εκείνο το βράδυ, οπότε είπα: «Πρέπει να είσαι πολύ χαρούμενος αυτές τις ημέρες».
Είπε: «Ναι, φυσικά και είμαι. Πάρα πολύ. Μόνο όταν κάνει κρύο νιώθω καλά».
Είπα: «Με ενδιαφέρεις».
Είπε: «...Όλα αυτά είναι λόγια. Δεν έχει καμία σημασία αν θα τα ξαναπούμε καν. Ίσως αύριο δεν θυμόμαστε ο ένας τον άλλον».
Σκέφτηκα: «Με κοροϊδεύει;»
Συνέχισε: «Κοίτα, με ενδιαφέρει μία και μόνη συνάντηση, ξέρεις για τι, και τίποτε άλλο. Δεν πιστεύω σε κανέναν. Εδώ και καιρό, φροντίζω συστηματικά το μυαλό μου, και είναι κοφτερό σαν ξυράφι. Μπορεί να ζω σε επικίνδυνα χαμηλή θερμοκρασία, αλλά θέλω να παραμείνω έτσι για πάντα».
Σκέφτηκα: «Μα τι ψυχαναγκαστικές υπερβολές είναι αυτές;»
Είπε: «Αυτός είμαι και ξέρω καλά τι θέλω».
Είπα: «Σεβαστό. Αν και δεν πιστεύω σε τίποτε απόλυτο. Καθετί βέβαιο το βλέπω με καχυποψία».
Άρχισε ξαφνικά έναν μακρύ καταρράχτη με ασφυκτικά και αδικαιολόγητα σοβαρές εξηγήσεις αυτού του ακρωτηριασμού, σχεδόν αγωνιώντας.
Έπειτα από ώρα, είπα: «Πρέπει να φύγω τώρα. Να έχεις καλό βράδυ, Ice Boy».
Είπε: «…»
Η νύχτα ήταν παγωμένη, αλλά καθησυχαστική.
«Είναι άδικο, μα όσο πιο ειλικρινά πιστεύεις σε λέξεις όπως ‘‘πάντα’’, ‘‘τίποτα’’ ή ‘‘μόνο’’, τόσο πιο εύκολα, απλά, και ίσως απόλυτα, θα πέσεις».
5 comments:
Είναι άδικο...
μα ταυτόχρονα τόσο νομοτελιακό!
ύπαρξη; ελαστικότητα;
Η πτώση οδηγεί στην ελαστικότητα, σε χιλιάδες ελαστικότητες
...εξαρτάται κι από που πέφτεις!
Kata kapoio tropo, mesa apo to psygeio tou, isos na sou zitouse na ton diapseyseis. Na ton peiseis gia to anti8eto. Na ry8miseis allios ti 8ermokrasia tou domatiou tou, akoma ki an den to paradextike oute gia mia stigmi, oute kan ypainiktika. Akoma ki an 8elise na fanei entelos apofasismenos ki apostasiopoiimenos apo ta etera an8ropina.
Isos kai oxi.
Exei dikio pou einai apistos.
Exeis dikio na endiaferesai.
O vasilias (sic) tou xioniou einai ena paramy8i pou goiteyei panta ta paidia (kai oxi mono...).
Oxi xoris logo.
My dear Ambulance:
αν δεν ήσουν αυτή/ός που είσαι, δεν θα έλεγες αυτά που λες. Και, επίσης, ίσως, δεν θα ήμουν κι εγώ αυτός που είμαι. Επί του κοινωνικότερου προκειμένου: δεν έχει σημασία καμία τελικά ποιες προθέσεις ή υποθέσεις είχε αυτός άνθρωπος. Έχω απλώς απομείνει γοητευμένος από τη δεδηλώμένη τερατωδία, ως γνήσιο τέρας σε αναζήτηση παρομοίων. Τραγικό, αλλά (το μόνο) αληθινό. Κι αν δεν ήταν έτσι, θα ήμουν ένας πιο απλός άνθρωπος, και όλα θα ήταν ωραία και καλύτερα. Αλλά δεν είναι: Therefore, I am obsessed.
Φίλτατε Μαρξ:
1. I do hope you are not a roadside attraction. ;)
2. Ταπεινά ομολογώ ότι τα έγραψα όλα εκείνα, επειδή μόλις πρόσφατα έχω εισέλθει στον κόσμο της ελαστικότητας και, ειλικρινά, δεν ξέρω αν αυτή είναι το καλύτερο. Μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί μέτρια. Και ανώδυνη. Και ασφαλής. Ευχάριστη, ωστόσο. -Όπως καταλαβαίνεις δεν έχω πειστεί ακόμη, μιλώντας για ανθρώπους, κατά πόσον αυτή αρκεί. Πίσω από όλα παραμένει, νομίζω, συνεχώς το ερώτημα: οι πολλοί (και ανακουφιστικοί) ή ο ένας (και αγωνιώδης); Ε;
Looking up at the sign
It said: "PLEASE KEEP AWAY"
And so in I ran
You see ...
I'll never learn
Post a Comment