Το προσωπείο φοράμε, που ψεύδεται, χαμογελά,
Τα μάγουλα μας κρύβει και μας σκιάζει τη ματιά, –
Στον δόλο των ανθρώπων αυτή έχουμε την οφειλή·
Με καρδιά σχισμένη, χαμογελάμε, ενώ αιμορραγεί,
Και χείλη σε λεπτότατες χροιές, μυριάδες.

[Paul Lawrence Dunbar, We wear the mask (1896)/ Wolfgang Tillmans, Arnd, nude, sitting (1991)]