Saturday, June 30, 2007

Calenture


Στο καφεστιατόριο Καλόφεγγο, στο πίσω μέρος του Κουφονησίου, στην τοποθεσία Πορί, που είναι και η ωραιότερη του νησιού, μπορείς να γείρεις στο χαμηλό τοιχίο κάτω από την καλαμωτή και να διαπιστώσεις το θαύμα της συγχώνευσης του κυκλαδίτικου νησιού στο τέλος της ερήμου Γκρέιτ Βικτώρια της Αυστραλίας. Παρά τον καυτό ήλιο, οι μαργαρίτες είναι πάντα πολύ δυνατές και οι ευγενικοί καταστημάρχες πιστεύουν στην καλοκαιρινή στοργή του Devendra Banhart και των Triffids. Λίγο προτού εισβάλλουν στον όρμο στόλοι από σκάφη αναψυχής, η κρυστάλλινη θάλασσα σε απορροφά και το περίγραμμά σου σβήνει στην ανεπαίσθητη οπισθοχώρηση των κυμάτων.

Saturday, June 23, 2007

Wednesday, June 20, 2007

What Fassbinder film is it?
The one-armed man walks into a flower shop
And says: What flower expresses
Days go by
And they just keep going by endlessly
Pulling you Into the future
Days go by
Endlessly
Endlessly pulling you
Into the future?
And the florist says: White Lily.

(Στο τέλος, κατεβήκαμε τα πέτρινα σκαλιά, προς τη σκηνή. Στάθηκα μπροστά από το συνθεσάιζερ και παρατήρησα τη θέση όπου πριν ακουμπούσαν τα δάχτυλά της, τη θέση του προσώπου της πίσω από το μικρόφωνο. Η φωνή της, η αφήγησή της, μια φιλική συμβουλή ύστερα από ένα σοβαρό λάθος. Ο αέρας ήταν ακόμη ελαφρύς, καθώς προχωρούσαμε αργά έξω.)



Saturday, June 16, 2007

Head first, anyone?

Το πρώτο μπάνιο του καλοκαιριού είναι πάντα μια δοκιμασία. Κυριολεκτικά: κρυώνω τόσο, ώστε διστάζω να προχωρήσω μέσα στο νερό· μαζεύω αρκετή θέληση (ΟΚ, δεν είμαι τύπος της παγωμένης θάλασσας…) και βουτάω σαν να επιτίθεμαι. Μέσα στο νερό, όμως, όλα είναι καθησυχαστικά και, πολλές φορές, μου δημιουργείται η αίσθηση ότι ο γαλάζιος βυθός συμφωνεί.

Sunday, June 03, 2007

τηλεόραση την Κυριακή


















Λίγα εκατοστά πάνω από το έδαφος

















Καθώς είχαν αρχίσει να αποχωρούν οι τελευταίοι καλεσμένοι από το πάρτυ του Κ, σχεδόν πρωί, μπήκαν δύο Γάλλοι, χορευτές, ο E και ο F, και μείναμε να μιλάμε και να ακούμε και να χορεύουμε ντίσκο: εγώ με τον Κ «αθώα» (όπως μας είπαν)· εκείνοι με εκθαμβωτικoύς αυτοσχεδιασμούς και ακροβατικά. Ξημέρωσε και, ενώ τους φωτογράφιζα, αναρωτήθηκα πόσο άνισα είναι μοιρασμένη η βαρύτητα σε αυτόν τον πλανήτη. Τρελή ζήλια.