Attimi di Luce

Αργά τη νύχτα, ή νωρίς το πρωί, ελαφρώς μεθυσμένους εκστατικά τύμπανα μας οδηγούν πάνω στην Ponte Sisto, όπου μια παρέα νεαρών φρικιών με υπερμοντέρνα αθλητικά παπούτσια beat the night black and blue

Έξω από το Πάνθεον, στο κέντρο της πλατείας, ανακαλύπτουμε έναν 20χρονο ζωγράφο επί τω έργω, τα μάτια του οποίου μένουν μαζί μας επί ώρες μετά και, προσωπικά, μου θυμίζουν το δυσαναπλήρωτο κενό της οικογενειακής ευτυχίας

Σε μια ρομαντική λίμνη, μέσα στο πυκνό σκοτάδι ενός πάρκου, ο Δ κάνει τάι-τσι πάνω σε ένα αρχαίο βάθρο, ο Κ φωτογραφίζει με υπέρυθρες τα μαύρα νερά και τις πάπιες, εγώ κοιτάζω το παρόχθιο περίπτερο και σκέφτομαι την άνοιξη. Γελάμε

Οι πρώτες ρωμαϊκές μέρες κυλούν σε μια διαδοχή υγρασίας, βροχής, παγετού, η οποία τελικά καταλαβαίνει πως είναι αταίριαστη με αυτήν τη φωταγωγική πόλη και ξεσπά σε ένα πολύχρωμο τόξο στον ουρανό

Το πρώτο μνημειακό αξιοθέατο που επισκεπτόμαστε, η κιτς Fontana di Trevi, ξεπροβάλλει πίσω από μια γωνία, τόσο επιθετικά, όσο ένα πανέμορφο πλάσμα που με ασήμαντη αφορμή ορμάει και σε βουτάει από τον λαιμό

05.00 π.μ.: Οι δρόμοι έχουν ασπρίσει από το πυκνό χαλάζι. Περπατάμε πάνω στο παχύ λευκό στρώμα, έως ότου, με πολλή ταλαιπωρία, φτάνουμε σε μια μεταμεσονύκτια υπαίθρια καντίνα και παραγγέλνουμε ζεστές σοκολάτες και γλυκιές κρέπες με ζάχαρη άχνη. Ο υπέρβαρος ιδιοκτήτης έχει μακριές φαβορίτες και βλέμμα ελαφιού

Circus Agonalis

«Πλησιάζοντας στην άκρη του ρωμαϊκού κήπου, άκουσε προσεκτικά την εσπερινή προετοιμασία των πουλιών. Στη διαύγεια της μελλοντικής άφιξης χαμογέλασε».

Γιόχαν, είμαι έτοιμος

Σήμερα άκουσα τον δίσκο του Jόhann Jόhannsson IBM 1401, a user’s manual, που μου δώρισε η Ρ. Δεν ξέρω αν είναι τα κατάλοιπα της χθεσινής μέθης, μα όλη την ημέρα αισθάνομαι να γλιτώνω παντοτινά μέσα σε αυτή την [insert intensifying adverb] όμορφη μουσική. Κάποιος κολυμπάει πάνω από έναν ισλανδικό γκρεμό και ξεχνάει τα πάντα, καθώς τα πάντα γίνονται παράλυση μπροστά στο άρτι αποκαλυφθέν νόημα της ομορφιάς:
(απ' ό,τι φαίνεται απόψε) την ευγνωμοσύνη.

Dance me to the end of fear

Νομίζω, δεν υπάρχει πιο παράλογη, πιο μαρτυρική, φοβία από την απειλή της αγάπης.

Κόκκινη ζωή

Ω ναι. (Αν θυμάμαι καλά, ο Ρολάν Μπαρτ αναλύει κάπου αυτό το φαινόμενο διεξοδικά. Μάλλον στα Αποσπάσματα.) Μπορούν να γίνουν εξαντλητικές αυτές οι ανόητες συναρτήσεις καιρικών συνθηκών και στιγμιαίων αναμονών:
– Αν (δεν) χρησιμοποιήσει αυτήν τη λέξη, ο κόσμος γύρω θα σκοτεινιάσει.
– Αν το πράσινο φανάρι γίνει ξαφνικά κόκκινο, η απόρριψή του θα ξεσπάσει σαν καταιγίδα πάνω μου.
– “If he doesn’t smile, it will rain”
Ουφ.

Rec

Στην παρέα μας έπεσε με αλεξίπτωτο μια καλλιτεχνική φυσιογνωμία που τη λένε Μιντώρα. Σε μια στιγμή, χόρεψε δυνατά ένα παλιό τραγούδι των Fuzztones, με ψυχεδελικά αρμόνια. Μετά μάς έδωσε συμβουλές για το πώς θα εξαφανίσουμε τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μας. Λίγο προτού φύγει, έμαθα ότι ήταν αγγλικής καταγωγής και το όνομά της είναι η θηλυκή εκδoχή του Μινώταυρου, Minotaura.

















Συζητήσεις άρχιζαν και τέλειωναν ή αποσιωπούνταν. Κάθε τόσο έβγαινα στον πίσω διάδρομο του μπαρ, χάζευα τους αταίριαστους πολυελαίους και τον κόσμο που περνούσε προς τις τουαλέτες. Η μουσική ήταν ωραία. Μες στο μυαλό μου μετέφραζα τους στίχους των τραγουδιών και τους επαναλάμβανα στα ελληνικά. ["Δεεεεν-Δεεν-Δεεεεεεεεν-Μπορώ να ξεφύγω από τον εαυτό μου..."] Η γελοιότητα προκάλεσε την άφιξη ενός ακόμη Τάνκερεϊ.

















Ακούμπησα στον πέτρινο τοίχο και, λίγο προτού επέμβει ο Κ, αναρωτήθηκα αν όλους μάς παρακουλουθούν μάτια με τον ίδιο τρόπο που εγώ, απόψε, εντρυφώ από διάφορες γωνίες σε αυτούς τους αθώους επίλεκτους. Και αν αυτό είναι το μυστικό νόημα των συγκεκριμένων χώρων συγκέντρωσης.

Επίσης, το δέντρο