Το ευτυχισμένο κτήριο

Ι.
Πριν από μερικές μέρες, βρέθηκα σε ένα υπερσύγχρονο κτήριο στο Μαρούσι, όπου στεγάζεται πολυτελής μαιευτική κλινική, όπου μια φίλη γέννησε το δεύτερο παιδάκι της και μας ξαναέκανε όλους χαρούμενους.
Εγώ και ο πατέρας βγήκαμε προφανώς έξω από το κτήριο για να καπνίσουμε μαζί με τους υπόλοιπους εξαρτημένους. Πολύ απλά, μας πλησίασε μια μεσήλικη κυρία (μάλλον από την επαρχία) και ζήτησε ένα κινητό τηλέφωνο να ειδοποιήσει κάποιον γνωστό της που βρισκόταν σε κάποιον από τους πάνω ορόφους. Σε λίγο είδαμε ότι έτρεμε και της μιλήσαμε για να τη συνεφέρουμε, ρωτώντας τη τι ακριβώς της συνέβαινε. Είχε απλώς αποφασίσει να κατεβεί μόνη της έξω από το κτήριο και, διασχίζοντας τους κλειστούς διαδρόμους, είχε καταλήξει στην κατάσταση που τη βρήκαμε. «Δεν ξέρω, όπως κατέβαινα, ξαφνικά ένιωσα μόνη».


ΙΙ.
Μουσείο Μπενάκη, Το πεινασμένο κιβώτιο: Οι απέραντοι χώροι των MVRDV, 25/5 – 25/7/07.

Πριν από μερικές μέρες, πήγα στην έκθεση των MVRDV μαζί με τον Κ, τον Γ και τη Μ. Παρά τον περιορισμένο χώρο, γυρίσαμε όλοι μαζί τα εκθέματα σχολιάζοντας, γελώντας και απορώντας, μπαίνοντας ανάμεσα στις διαχωριστικές κουρτίνες, ψηλαφώντας τις μακέτες.
Οι MVRDV είναι Ολλανδοί αρχιτέκτονες με διεθνή δράση και φτειάχνουν "πεινασμένα κιβώτια" που προσπαθούν να ενσωματώσουν κατά το δυνατόν περισσότερες λειτουργικές ή φιλοσοφικές λεπτομέρειες, ανάγοντας την έκβαση της προσπάθειας σε μόνη αισθητική πρόταση. Ενώ μπορείς εύκολα να ταυτίσεις στοιχεία των κτηρίων με ρεύματα και επιρροές, η κύρια αίσθηση είναι μάλλον η ασυνήθιστη φιλικότητα που εξασφαλίζουν η ασυμμετρία, το χιούμορ και η ένταξη απίθανων κι ωστόσο ζωτικών στοιχείων, όπως είναι ένα άλσος στον δεύτερο όροφο του Ολλανδικού Περίπτερου στην Expo 2000 στο Αννόβερο ή μια πλατεία και κατακόκκινα κλιμακοστάσια μέσα σε ένα γκριζόλευκο κτήριο κατοικιών στη Μαδρίτη.
Βγάλαμε χαμογελαστές φωτογραφίες μπροστά στις μακέτες και για μια στιγμή ονειρεύτηκα να κοιτάζω τον έξω κόσμο μέσα από τις διάφανες βιβλιοθήκες που θα χτιστούν σε δύο πόλεις της Ολλανδίας.