Σήμερα άκουσα τον δίσκο του Jόhann Jόhannsson IBM 1401, a user’s manual, που μου δώρισε η Ρ. Δεν ξέρω αν είναι τα κατάλοιπα της χθεσινής μέθης, μα όλη την ημέρα αισθάνομαι να γλιτώνω παντοτινά μέσα σε αυτή την [insert intensifying adverb] όμορφη μουσική. Κάποιος κολυμπάει πάνω από έναν ισλανδικό γκρεμό και ξεχνάει τα πάντα, καθώς τα πάντα γίνονται παράλυση μπροστά στο άρτι αποκαλυφθέν νόημα της ομορφιάς:
(απ' ό,τι φαίνεται απόψε) την ευγνωμοσύνη.
4 comments:
Οκ, περιμένω δύο σιντί λοιπόν, και ουχί ένα!...
Κανονίσου, μικρέ.
y, eimaste etoimoi.
vale kana kainourio post :-)
y, mhpos h siwph soy einai kraygh gia voh8eia?
Προς όλους: Βρε! Έλειπα στο πυρ το εξώτερον όλες τις προηγούμενες μέρες. Επανέρχομαι δριμύτερος αμεσότατα. Σας φιλώ με ευλάβεια και χάρη, γιατί μέχρι πριν από λίγες ώρες με κοίταζε η Πιετά.
Post a Comment