Εορταστικό τριήμερο μέσα σε λήθαργο πυρετού, από τον οποίο ξυπνούσα κάθε μία ώρα, για λίγα λεπτά, για να πιω τσάι, να ξεφυλλίσω σελίδες και εικόνες που έχω χρόνια αποστηθίσει, να ακούσω για πολλοστή φορά το Illinoise του Sufjan Stevens και να σκεφτώ πως ήδη μυρίζω την αλμύρα και πως η μουσική αυτή με κάνει να βυθίζομαι σε μια θάλασσα γαλάζια (OK, γκρίζα ή κάπως καστανή...) όσο τα μάτια του πρόσφατου αυτού αγαπημένου μου.
Υ.Γ.: Το παιδάκι της διπλανής πόρτας μου δάνεισε επίσης το αριστουργηματικό dvd Οι κότες το 'σκασαν ! Αιφνίδια βροχή θαλπωρής.
No comments:
Post a Comment