Κάθε απόγευμα

There's a certain Slant of light,

Winter Afternoons –

That oppresses, like the Heft

Of Cathedral Tunes –

Heavenly Hurt, it gives us –

We can find no scar,

But internal difference –

Where the Meanings, are –

None may teach it – Any –

'Tis the seal Despair –

An imperial affliction

Sent us of the Air –

When it comes, the Landscape listens –

Shadows – hold their breath –

When it goes, 'tis like the Distance

On the look of Death –

Sulk

«Εντάξει, η φωνή μου είναι άλλοτε γλυκιά και αθώα και άλλοτε πικρή και χολωμένη. Συνήθως χορεύω ξυπόλητη και συγκινούμαι ακόμη με ερωτικές ιστορίες από τον Κόσμο της Πάττι.
Τέλος πάντων, ακόμη και αν δεν ίσχυαν αυτά, εγώ θα είχα δικαιωματικά μια θέση σε αυτήν τη σελίδα ― γιατί με λένε Ida No».

Έρχεται σε σταγόνες

Άλλοτε είναι μια πόρτα που χτυπά ξαφνικά, άλλοτε είναι μια επιπλέον μεζούρα του παραγνωρισμένου Beefeater, άλλοτε είναι ένα συγκεκριμένο χαμόγελο, άλλοτε είναι ο προσχεδιασμός ενός σχεδόν απροσχεδίαστου χάους-πάρτυ, άλλοτε είναι η φωνή του Μπλίξα Μπάργκελντ, κι άλλοτε, ας πούμε απόψε, είναι ο συνδυασμός όλων αυτών: Dear God, more drops, now.