I haven't fucked much with the past, but I've fucked plenty with the future

Το τι έγινε μετά το γνωρίζεις, ακριβή φίλη, είπε η φίλη, απ’ όσα τραγουδήθηκαν και όσα δεν τραγουδήθηκαν, τις σημύδες, το μικρό ξενοδοχείο στο Παρίσι όπου πέθανε ο Ζενέ, έναν αγκώνα, μια μασχάλη, πάρα, πάρα πολλά τσιγάρα, τις περούκες που τις κρέμασαν σε χαμηλούς στύλους, τους αγνώστους στο δωματιάκι κάτω, το τραυματισμένο τηλέφωνο ― μην ακουμπάτε. Τη φωτεινή αχτίδα που έσβησε μέσα στη λάσπη, τους λεπτούς στροβιλισμούς, τις ταλαντεύσεις, τις κραυγές και τις προσπάθειες ορθοστασίας. Hic dissonant ubique, nam enim sic diversis cantilenis clamore solent. [Ambulance, εξήγησέ μας!] Όλες οι φωνές εδώ διαφωνούν, έτσι όπως τα διάφορα τραγούδια με κραυγές βγαίνουν ταυτόχρονα. Η μέρα ήταν ακόμη τέλεια, αξιαγάπητα τα παιδιά, διασκεδαστικά, και όλοι, απ’ τους συντετριμμένους ώς τους άφταστους, ταλαντεύονταν μες στο ρεύμα της μουσικής προς τα πάνω. Δεν έπλητταν. Δεν είχαν αποθαρρυνθεί. Οι γυναίκες ήταν ξένοιαστες, νιώθαν πιο αισθησιακές. Χάρις σ’ εσένα, ακριβή φίλη. Η μουσική εισχώρησε παντού. Στο στόμα. Στις μασχάλες. Ανάμεσα στα πόδια. Η μουσική, ένας τρόπος να πετάξεις ψηλά να πετάξεις πέρα. Θυμάμαι το σάλιο, αλλά και το χαστούκι και τις τσαλακωμένες, βρόμικες εφημερίδες. Έφυγες και ύστερα γύρισες πάλι. Χαμογέλασες πλατιά. Το χαμόγελό σου είναι ακόμη ακαταμάχητο. Ξανακέρδισε τη νύχτα. Ξανακέρδισε τη ζωή. Μ’ απαγγελίες, σωριάσματα, χοροπηδητά και κραυγές: Aux vaincus! Στους νικημένους!

[Susan Sontag, Σημείωμα στο Land (1975-2002)]

Μεταξύ των άναυδων ακροατών του White Chalk θα μπορούσε κάλλιστα να ξεκινήσει μια αίρεση

Όχι, δεν είσαι μόνο εσύ

― Τα δελφίνια κοιμούνται πάντα με το ένα μάτι ανοιχτό.

― Ευκαιρίας δοθείσης, τα γουρούνια γίνονται αλκοολικά.

― Τα γεννητικά όργανα του σαλιγκαριού βρίσκονται στο κεφάλι του.

― Το kiwi ή απτέρυξ, εθνικό πουλί της Νέας Ζηλανδίας, δεν πετάει, είναι σχεδόν τυφλό, ζει μέσα σε μια τρύπα στο έδαφος και γεννάει ένα μόνο αυγό κάθε χρόνο. Ως είδος επιβιώνει, όμως, εδώ και 10.000 χρόνια.

― Οι ταύροι και οι σκύλοι έχουν αχρωματοψία.

― Τα φίδια δεν κλείνουν τα μάτια ποτέ στη ζωή τους.

― Τα πουλιά ποτέ δεν κοιμούνται μέσα στη φωλιά τους. Τη χρησιμοποιούν μόνο για ολιγόχρονη ανάπαυση.

― Ορισμένα είδη ψαριών δεν είναι καθόλου ανθεκτικά στη θάλασσα: παθαίνουν ναυτία.

― Η ανία μπορεί να οδηγήσει τους παπαγάλους στη μελαγχολία ή ακόμη και την παραφροσύνη.

― Η αράχνη «μαύρη χήρα» (Latrodectus mactans) μπορεί να καταβροχθίσει μέχρι και 20 αρσενικούς ερωτικούς συντρόφους την ημέρα.

― Το θηλυκό περιστέρι δεν μπορεί να γεννήσει αν μείνει μόνο του. Πρέπει να κοιτάζει κάποιο άλλο περιστέρι, για να τα καταφέρει. Περιέργως, το είδωλό της σε καθρέφτη είναι εξίσου αποτελεσματικό.

― Το πουλί Antpitta Avis Canis Ridgley δεν κελαηδάει. Γαβγίζει.

― Τα χρυσόψαρα μπορούν να κρατήσουν μια πληροφορία στη μνήμη τους μόνον επί 3 δευτερόλεπτα.

― Οι νεαροί κάστορες ζουν μαζί με τους γονείς τους τα πρώτα δύο (ολόκληρα) χρόνια της ζωής τους.

― Το σελάχι Manta birostris του Ατλαντικού, γνωστό και ως Manta Ray, Γιγάντιος Διάβολος (πλάτος μέχρι και 7 μέτρα) ή διαβολόψαρο, αντίθετα με τη μακραίωνη φήμη ότι τυλίγει μέσα του και διαβολικά καταβροχθίζει τους δύτες, είναι εχθρικό μόνο προς το πλαγκτόν, το οποίο είναι και η αποκλειστική του τροφή.