Το πρώτο μπάνιο του καλοκαιριού είναι πάντα μια δοκιμασία. Κυριολεκτικά: κρυώνω τόσο, ώστε διστάζω να προχωρήσω μέσα στο νερό· μαζεύω αρκετή θέληση (ΟΚ, δεν είμαι τύπος της παγωμένης θάλασσας…) και βουτάω σαν να επιτίθεμαι. Μέσα στο νερό, όμως, όλα είναι καθησυχαστικά και, πολλές φορές, μου δημιουργείται η αίσθηση ότι ο γαλάζιος βυθός συμφωνεί.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Θα πιαστούμε χεράκι χεράκι και θα κάνουμε έξαλλες βουτιές, μην ανησυχείς.
Όταν θα έχουμε περάσει πρώτα κανα δίωρο στον ήλιο, βέβαια, για να μας φανεί η θάλλασα γιαούρτι ;-)
Ζήτω οι κρυουλιάρηδες!
Ναι, αλλά μετά θα με ακολουθήσεις κάτω από το νερό που συμφωνεί, ε; :-)
Μα εννοείται! Μου ζήτησες ποτέ να σε ακολουθήσω κάπου κι αρνήθηκα?
;-)
Post a Comment