Friday, March 23, 2007
















Απόψε, το διαλυμένο αυτό δωμάτιο κοιμάται
Κάτω από το φως των αστεριών που έχει υποταχθεί σε εσένα.

(Carson McCullers,"Stone is not stone")

3 comments:

Anonymous said...

Stone Is Not Stone

There was a time when stone was stone
And a face on the street was a finished face.
Between the Thing, myself and God alone
There was an instant symmetry.
Since you have altered all my world this trinity is twisted:

Stone is not stone
And faces like the fractioned characters in dreams are incomplete
Until in the child's inchoate face
I recognize your exiled eyes.
The soldier climbs the glaring stair leaving your shadow.
Tonight, this torn room sleeps
Beneath the starlight bent by you.

Και πάλι δεν ξέρω πού το απευθύνεις, κι ούτε έχει σημασία, εγώ πάντως σου το αφιερώνω ολοκληρωτικά.
Εσύ πρότεινες τον τίτλο, εγώ αντιγράφω το ποίημα.
A marvellous chain of people missing people.

Y said...

:) Φυσικά και δεν έχει σημασία που το απευθύνω. ;) Μου φάνηκε τόσο απίστευτα γλυκό που κάποιος μού το απηύθυνε πάλι από την αρχή... Σαν να το διάβασα για πρώτη φορά. Σε ευχαριστώ, ambulance. @--->--- Επίσης: Έλα. Επείγον.

Y said...

Αν και ψιλοαπεχθάνομαι τον Μπουκόφκσι, σήμερα το πρωί διαβάζοντας για την Κάρσον πέτυχα το εξής ποίημα που είχε γράψει ο Μ. για αυτήν:

"Carson McCullers"

she died of alcoholism
wrapped in a blanket
on a deck chair
on an ocean
steamer.

all her books of
terrified loneliness

all her books about
the cruelty
of loveless love

were all that was left
of her

as the strolling vacationer
discovered her body

notified the captain

and she was quickly dispatched
to somewhere else
on the ship

as everything
continued just
as
she had written it

C.B.